Jaarwiel Samhain

 j a a r w i e l  Samhain

De kans dat vanavond de bel gaat en er groepjes verklede kinderen een “treat” verwachten is groot. Halloween, oftewel All Hallow’s Eve. Een rondje reizen met google en een stapeltje boeken uit de boekenkast, leert dat dit feest voortgekomen is uit het Keltische feest Samhain. Oftewel: de Keltische variant op oud en nieuw. Het oogstseizoen is ten einde en de winter begint. Voor de Kelten is dit ook het begin van het nieuwe jaar. De lichte helft van het jaar wordt afgesloten en we gaan het donker tegemoet. Een markeerpunt in de cyclus van het leven, waarop de aarde zich weer gaat voorbereiden op een nieuw begin.

Van uitbundigheid naar slaapstand

De energie wisselt van uitbundig naar slapend. Alles en iedereen zoekt elkaars warmte op. Levenskracht wordt als het ware gebundeld en beweegt minder vrijuit, met kleinere bewegingen, is in een meer verstilde vorm aanwezig. Wij en de uiting van onze levenskracht volgen de natuur. Kijk maar eens naar bijvoorbeeld water: waar zij in de zomerse hitte zelfs stoom kan vormen, wordt zij nu weer kouder en vervormt zij wellicht zelfs tot een bevroren staat.

Naast letterlijk worden we ook uitgenodigd om figuurlijk naar binnen te gaan: de tijd vraagt om reflecteren op wat achter ons ligt, loslaten wat niet meer dient en later weer om voorbereidingen te treffen voor het nieuwe jaar.

Donker en de doden

De zon gaat als het ware onder in de donkere mythische schoot van moeder aarde. De zonnegod Lugh komt aan in het dodenrijk. De sluier tussen de werelden van leven en dood zou op dit moment het dunst zijn. Er zijn zelfs mythes die een vervaagde grens aangeven met het rijk van elfen en andere natuurwezens. Zou het daarom zijn dat onze natuurwezenswandeling van afgelopen weekend zo geslaagd was :-)?

Die dunnere grens is tevens de reden dat paganisten de aanhangers van de natuurreligies en de Mexicanen op deze datum de doden vereren. Terwijl uitgeholde pompoenen de rol toebedeeld hebben gekregen dolende zielen weg te houden, wordt in Mexico op Dia de Los Muertos juist feest gevierd en worden er extra borden bijgezet voor de overledenen met diens lievelingsmaaltijd. In de vensterbank worden kaarsen geplaatst om dierbaren te helpen met hun weg naar huis. Herinneringen worden opgehaald en het leven van de overledenen wordt uitbundig gevierd met bloemen, eten, drank en muziek.

Ook katholieken herdenken hun overledenen rond deze periode: op 1 november staan hen die het goede voorbeeld gaven centraal tijdens Allerheiligen. Een dag later wordt er gebeden voor de zielen van hen die overgegaan zijn. Het gaat er minder uitbundig aan toe dan in Mexico, maar ook hier worden veel graven bezocht en met bloemen versierd.

Interessant en opmerkelijk tegelijkertijd, deze verschillen. Want wat maakt eigenlijk dat wij in onze cultuur vooral verdriet en angst voelen bij de dood en op andere plekken de dood anders beleefd wordt en soms dus zelfs feestelijk gevierd wordt? En wat gaat er eigenlijk dood? Hoe zit dat dan met de ziel? Kunnen we ons perspectief hierin oprekken, anders leren kijken en onze angst overwinnen?

Op avontuur

Wiljo en Anke Helena gaan op zoek naar antwoorden op onder andere deze vragen tijdens hun jaarreis die rond de lente equinox 2023, toevallig ook nog eens Anke’s verjaardag, zal starten. We keep you posted. En…mocht jij nou vragen hebben waar jij heel graag het antwoord op wil hebben: laat deze vooral aan ons weten. We nemen ze graag mee op ons avontuur!