Als je als mens iets wil begrijpen, dan valt ons verstand terug op hetgeen dat we kennen. Onze hersenen speuren naar patronen die daarin liggen opgeslagen. Zodra een mogelijk patroon overeenstemt met het beeld dat wij ergens van hebben, besluit ons verstand: ‘Ja, dit is het. Dit is zoals het is. Dit is de waarheid. Dit heb ik gezien.’

Zo zijn er mensen die zich (delen van) andere (vorige) levens herinneren. Men ziet vaak een tempel, mensen in gewaden en misschien ook nog wel een hoop zand. Het verstand probeert te interpreteren wat het waarneemt en zoekt in zijn database het bijbehorende beeld erbij op. ‘Dat is Egypte. Ik heb een vorig leven in Egypte gehad en ik was daar een hoge priesteres. Ik heb het duidelijk gezien’. Atlantis doet het overigens ook erg altijd goed.

Wil dat zeggen dat jij daar dus geweest moet zijn in een ander leven? Nee, zeer zeker niet. Is het wel mogelijk? Absoluut. De hele schepping zit vol met Universa, sterrenstelsels en oneindig veel planeten met leven erop. Een hoopje zand, tempel en gewaden hoeft niet te betekenen dat je per se op Aarde in Egypte bent geweest. Kan ook totaaaaal ergens anders zijn geweest in een compleet ander Universum, in een andere samenleving die er sterk op lijkt.

Valt het je nooit op dat al die mensen altijd heel belangrijke functies hebben bekleed in die levens? Ze zijn allemaal priesteres, hoge-priesteres, farao, heerser of iets van aanzien geweest. Hoewel dit zeker mogelijk is, is dit ook een beetje vreemd. Het zijn namelijk de levens die dramatisch zijn, die de meeste impact op onze ziel hebben. Waarvan we de kans hebben ons het er ‘t meest duidelijke van te herinneren. Niet de levens die lekker gemakkelijk zijn gegaan. Dus waarom herinnert zich nooit iemand dat hij de slaaf was die met die rotsblokken aan het leuren was? Misschien toch ergens een beetje (spiritueel) ego?