Speel weer met het leven

Weet je wat het nadeel is van leven in een wereld waarin alles gebaseerd is op je verstand gebruiken? Dat je helemaal vergeet om ‘t leven niet zo serieus te nemen. Dat je vergeet om weer gewoon kind te zijn. Totaal open en ontvankelijk wat het leven op elk moment van de dag voor jou in petto heeft. Want wij grote mensen zijn buitengewoon goed geconditioneerd (en dat wordt nog steeds elke dag gedaan) om vooral alles te controleren met dat hoofd. We zijn vergeten om te spelen met het leven. Zeg lief mens, sinds wanneer is jouw hoofd de baas?

Klein groots voorbeeld

Hoe is het mogelijk, dat zo’n kleine kabouter van 3 jaar oud, meer begrijpt van in het nu leven dan een volwassene?. Die kleintjes leven in het moment, doen dingen op basis van hun gevoel, bewegen mee met de flow van het leven en zetten vooral niet het verstand overal voor in. Zijn die kinderen in feite niet onze grootste leermeesters in een tijd waarin de wereld om ons heen begint te veranderen van denken naar voelen? Die kinderen zijn een klein groots voorbeeld voor volwassenen.

Komt wijsheid wel met de jaren?

Ken je die uitspraken over kinderen? ‘Je bent nog nat achter de oren, wat moet jij daarvan nu weten?’ Of: ‘Wijsheid komt met de jaren.’ We denken vaak dat iemand van 80 jaar oud wijzer is dan iemand van 2 jaar oud. Vaak is het zo dat onze kinderen, hoe jong ze ook zijn, met hele wijze inzichten en opmerkingen komen. Veel mensen die in theorie wijs zouden moeten zijn, zijn in de praktijk nooit hun emotionele onvolwassen gedrag van pruillipjes, stampvoeten en eisen te boven gekomen. Ze zitten vooral in hun hoofd slim te wezen, maar eigenlijk zijn ze nog altijd niet wijs.

Spelen met het leven

We zijn als grote mensen behoorlijk van ons pad gegaan. We doen alles met ons hoofd en daarmee hebben we de magie, de verwondering en al die mooie dingen uit ons leven verbannen. Voor kinderen zijn wonderen en magie niet iets speciaals. Het is voor hen gewoon ‘het leven’. Wat maakt die grote leermeesters die wij ooit onze kleuters noemden, dan zo speciaal?

Kinderen doen wat ze van nature doen: ze spelen. Het zit in hun natuur om de wereld te ontdekken. Om te leren door vallen en opstaan. En ach, natuurlijk komt daar wel eens een traantje voorbij, maar kinderen zijn buitengewoon veerkrachtig. Die vallen op hun achterwerk, krabbelen op en kijken heel onbevangen naar die grote wereld om hen heen. Kinderen genieten van het spelen. Het maakt hun wereld zo rijk, zo hemels. Totdat de grote mens komt en zegt: ‘En nu moet je naar school om te leren denken’. Dag, dag, mooi wezentje. Dag, dag, hemels wezen dat zo vol verwondering het leven inademt en met alles speelt.

Goedemorgen puber

Goedemorgen puber die het gewoon niet meer ziet zitten. Die er helemaal niet voor wil gaan. Die maar niet kan bevatten dat een soort als de volwassen mens op deze planeet, hen in systemen duwt die ervoor zorgen dat zij zich zo zwaarmoedig en depressief voelen. Dat ervoor zorgt dat de druk op hen zo enorm hoog is, dat ‘t gewoon niet gezond kan zijn. Zelfs een puber ziet dat nog. Wat hebben we toch in vredesnaam gedaan… Het kan ook anders. Geloof jij dat ook? We kunnen weer leren spelen met het leven. Ongeacht je leeftijd. Want wie wil er nou niet vrij als een vogel zijn?